لکه په ګل باندې جې پرخه د سحر وریږی
داسې مې زړه باندې یادونه د دلبر وریږی
موده وشوه یو روژه کښ دې وعده کړې وه
له هفې ورځې مې چشمان په هر اختر وریږی
لا د کابل په درد ژړا نه قلار نه ومه ذه
نن د اغیار بل کړې اور په پښور وریږی
تسلسل مې د فریاد هېڅ کله نات نه شولو
ستا د حفا غشی په زړه مې برابر وریږی
یو ته وې جې وریځ د وفا نه شوې په ما
ستا د کوڅې کاڼی ښو ټول زما په سر وریږی
عابده جې اباده پکښ ستا د وصال طمعه وه
نن هغو سترګو نه د اوښکو سمندر وریږی
Laka pa gul bande che parkha da sahar wareegi
لکه په ګل باندې جې پرخه د سحر وریږی
داسې مې زړه باندې یادونه د دلبر وریږی
موده وشوه یو روژه کښ دې وعده کړې وه
له هفې ورځې مې چشمان په هر اختر وریږی
لا د کابل په درد ژړا نه قلار نه ومه ذه
نن د اغیار بل کړې اور په پښور وریږی
تسلسل مې د فریاد هېڅ کله نات نه شولو
ستا د حفا غشی په زړه مې برابر وریږی
یو ته وې جې وریځ د وفا نه شوې په ما
ستا د کوڅې کاڼی ښو ټول زما په سر وریږی
عابده جې اباده پکښ ستا د وصال طمعه وه
نن هغو سترګو نه د اوښکو سمندر وریږی
Laka pa gul bande che parkha da sahar wareegi
No comments:
Post a Comment